Godelieve: “Ik heb geen behoefte om met een parapente van een berg te springen”
LAG WAKKER VAN het feest voor hun 70ste huwelijksverjaardag. “Daar dacht ik wel vaak aan. Wie moeten we vragen? Hoe gaan we het organiseren? Maar voor de rest ben ik een goeie slaper behoudens eens een pijntje hier of daar. Ook figuurlijk lig ik niet wakker van dingen. Ik maak me niet al te veel zorgen over wat er rondom mij gebeurt. Ik kruip zo rond 10 uur onder de wol en sta op om half 8. Zoals zoveel mensen zeker?”
ZOEKT SOCIAAL CONTACT VIA de kaartinge. “Meestal in de namiddag, met vrienden, soms eens hier, dan weer op verplaatsing, maar altijd manillen. We zitten ook in een club van gepensioneerden waar we samen kaarten. Het valt eigenlijk niet op dat we 10 of 20 jaar ouder zijn. Heelder dagen alleen zitten en nooit ergens heen gaan of iemand zien, is niet aan ons besteed. Vroeger hadden we ook veel contact met de buren, dat is verminderd. Het zijn jonge mensen hé nu, die hebben een ander leven.”
IS TROTS OP de plek waar ze al haar hele leven woont. “Ik ben hier geboren, in dit huis. Mijn vader trouwens ook, in 1880. Ongelooflijk eigenlijk dat we in amper 2 generaties zo ver teruggaan. Ik had niet gedacht zo oud te worden, maar ja. Ik kan er ook niets aan doen, hé.”
VINDT HET BELANGRIJK DAT ze na al die jaren nog alles zelfstandig kan. “Ik kuis, kook, doe de was, verzorg de dieren, ga op stap. In de zomer leg ik groenten in voor de winter. Actief bezig zijn: daar draait het voor mij om. Poetshulp? Nooit gehad. Vorig jaar hadden we een auto-accident hier om de hoek, dat was enorm schrikken voor mij … Sindsdien doet onze dochter de administratie. Het gaat nu allemaal langs tinternet hé, en daar begin ik niet meer aan.”
MAAKT ZICH ZORGEN OM de oorlog. “Met die Trump en Poetin. Vintoch, ik ben er sinds het laatste jaar niet gerust in. Ik zou niet in de plaats willen zijn van de kinderen die nu geboren worden. Meer zelfs, ik durf eerlijk zeggen dat ik geen kinderen meer op de wereld zou zetten als ik nu jong was. Stel je voor dat er een oorlog uitbreekt: dat is vreselijk. Ik was er zelf bij in Wereldoorlog II.”
HEEFT GEZIEN HOE de wereld altijd maar beter werd. “Ik was 20 toen de oorlog voorbij was. Ik heb de opkomst van alle elektrische toestellen meegemaakt. Het leven werd alleen maar beter en beter en beter. Misschien was corona toch wel een kantelpunt. Sindsdien is er veel angst en zijn er veel problemen ontstaan.”
HERINNERT ZICH NOG GOED DAT ze als kind elke avond moest lezen. “Dan zaten we op onze knieën voor onze stoel en las ons moeder litanieën en een hele reeks weesgegroetjes. Wij stelden ons daar geen vragen bij en nog altijd niet. Waarom … dat is nogal een vraag hoor. Het is deel van mijn leven. Al moet ik zeggen dat we vorig jaar naar een niet-kerkelijke begrafenis moesten, en die was erg mooi. Ware het niet dat ik mijn hele leven gelovig geweest ben, ik zou ook zo’n begrafenis gewild hebben. Persoonlijk met mooie foto’s.”
WORDT GELUKKIG VAN het leven op de boerderij. “Zelfstandig alles beslissen en mijn dagen indelen: dat is heerlijk. Ik denk niet dat ik zou kunnen werken voor een baas. (lacht) Gecommandeerd worden, dat zou toch moeilijk zijn. Al is het boerenleven vandaag wel anders dan vroeger. De overheid legt zoveel regels op dat het vandaag voor boeren voelt alsof er een baas alles bepaalt.”
KAN GENIETEN VAN een streepje muziek. “Maar als Gérard binnenkomt: boef, de radio dood. Hij hoort niet goed en ervaart muziek als tuttinge. En hij weigert een hoorapparaat te dragen. Kan je dat begrijpen? Ik heb het gisteren nog gezegd, maar er is geen zeggen aan.”
HEEFT ONTDEKT WAT het geheim van het huwelijk is. “Je moet kunnen toegeven. Als je altijd denkt dat je het beter weet, ga je er niet geraken. Al hebben wij eigenlijk niet veel discussies. Als de een dit voorstelt, doen we het eens zo of dan weer eens anders. We werken samen. Simpelweg goed overeenkomen, daar draait het om. Meer levenslessen heb ik niet.”
KIJKT OP NAAR haar kinderen en kleinkinderen. “Eén van hen was onlangs op reis naar Portugal, maar op mijn verjaardag belde hij om me te feliciteren. Zo’n jonge gast die daar tijd voor maakt, dat vind ik chapeau. Hij is een goeie kerel. Een hele goeie. Hij heeft ook gezondheidsproblemen en ik bewonder hoe hij daarmee omgaat. Echt waar.”
VOND HET ALS KIND BELANGRIJK OM voor het donker thuis te zijn. “Het is te zeggen, mijn moeder vond dat. Toen ik met Gérard begon te vrijen, kwam ik eens thuis toen het al schemerde. Ik zie mijn moeder nog staan, dreigend op het erf met de wisse (een stuk fijn hout, nvdr.). Familie is voor mij nog altijd het belangrijkste in mijn leven. Ik heb geen behoefte om van een berg te springen met een parapente zoals die 100-jaar oude vrouw onlangs in De Droomfabriek.”
WIE IS GODELIEVE HUYGHE?
- Godelieve (°1930) woont al haar hele leven met haar man Gérard op een boerderij in Oostnieuwkerke. Ze waren in maart 2025 70 jaar gehuwd.
- Ze drinkt graag een aperitiefje op zondagmiddag, een Passoa bijvoorbeeld.
