Aan het strand wat wandelen, zomaar nergens heen. Voor Christel niet zomaar een moment van stilte en reflectie, maar ook van engagement voor een schoner strand.
Verstilling
Christel Patfoort: “Het was 2016. Ik liep met mijn hond Brosi op het strand. Niet met een groot plan, geen manifest of missie. Gewoon een wandeling aan zee, een strandlijn vol aangespoeld afval, en een lege bak die ik aan de hondenlijn hing. Ik maakte er een filmpje van en zette het op Facebook. Omdat ik het grappig vond dat de hond die bak voorttrok. Wat een speelse toevalligheid leek, werd ineens het begin van een diep engagement. Sindsdien ga ik bijna elk weekend naar het strand. Eerst voor de hond, nu ook voor mezelf. Het strand, dat ik als kind altijd al kende maar later uit het oog verloor, kreeg een nieuwe betekenis. Het is rust. Stilte. Iets doen met mijn handen terwijl ik mijn hoofd leegmaak. Pure meditatie.”
“Wie geen vlees eet, is een vegetariër. Misschien moeten we ook een term verzinnen voor wie kiest voor minder. Voor eenvoud. Voor zorg.”
Christel Patfoort, propere strandloper
Verbinding
Christel Patfoort: “Als strandloper ben ik deel van een gemeenschap. Een bont gezelschap van mensen uit alle hoeken van het land, elk met hun eigen reden om op te ruimen. We zijn zo verschillend, maar worden verbonden door één ding: zorg dragen voor onze stranden. Wat begon met opruimen, groeide uiteindelijk uit tot iets creatiefs. Tijdens een kerstmarkt stelde ik voor om ‘afvalstukken’ te maken in plaats van bloemstukken. Het idee sloeg aan. Snel verkocht, veel reacties. ik begon stukjes te sparen, te sorteren, te verwerken in glazen buisjes: een kleurrijke collage van vondsten, elk met een eigen verhaal. Als ik iets vind dat in zo’n buisje past, is dat een geluksmoment. Ik krijg zakjes van andere ‘strandlopers’, met zorgvuldig geselecteerde stukjes afval. Alsof ze cadeautjes brengen. Sleutels, visjes, kinderspeelgoed, een blauw mannetje, mysterieuze bolletjes afkomstig van de kerncentrale net over de Franse grens … Ieder object is een nieuw verhaal. Een onverwacht en verrassend moment. Zo is het strand nu eenmaal. Je weet nooit wat je zal vinden.”
Engagement
Christel Patfoort: “Ik geloof dat elk klein gebaar een verschil maakt. Mensen denken soms: het is een druppel op een hete plaat. Tegen hen wil ik zeggen: één kleine daad kan iets in gang zetten. Ik zie buren, familie, vrienden die meegaan naar het strand en zelf beginnen ruimen. Zelfs mijn schoonfamilie. Engagement werkt aanstekelijk. En dat geeft hoop.
Waarom zitten bananen in plastic of zijn koekjes één voor één verpakt? We moeten terug naar eenvoud. Naar hoe het vroeger was: met een blikken doos naar de winkel, je koekjes laten afwegen en bewuster omgaan met wat we kopen, verbruiken en weggooien. Al missen we een taal om écht engagement te benoemen. Vegetariërs zeggen: ik eet geen vlees, en dat is duidelijk. Maar wie geen plastic koopt, wie kiest om afval te vermijden, daar bestaat nog geen woord voor. Misschien moeten we er één verzinnen. Een naam die zegt: ik kies voor minder. Voor eenvoud. Voor zorg. Strandjutten is voor mij meer dan opruimen. Het is een manier om te vertragen. Om opnieuw te kijken. Om de kleine dingen te zien. En soms, als je goed kijkt, zie je iets dat je blij maakt. Een klein gelukje.”
