“Het mondmasker is ons uniform en het symbool voor engagement geworden”

 

 

In een samenleving waar chaos en stress dagelijkse kost zijn, kan een kunstenaar zijn maag gretig vullen. Maar enkel absolute stilte luidt creativiteit in. De twee door de overheid opgelegde lockdowns gaven mensen een beeld van hoe mijn wereld eruit ziet. Ik verkies het isolement van de kunstenaar die in zijn hoofd leeft: een kluizenaarsbestaan.
In deze illustratie verstil en mediteer ik; ik ga in innerlijke quarantaine.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In België voel ik me bijna verplicht om het surrealisme te omarmen. Tijdens mijn academische opleiding heb ik veel schedels en opgezette vogels getekend. Deze illustratie omvat de verbindende kracht die de natuur bezit; ieder dier heeft een taak te vervullen, apart en in groep, als één grote, draaiende motor. Leven en dood kunnen niet zonder elkaar; ze vormen een vicieuze cirkel. De wereld draait door.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In deze vreemde tijden moeten we ons allen engageren. We dragen dat stomme masker om het aantal besmettingen met CODIV-19 te doen dalen. Ik heb het gevoel dat we er als mens – eenmaal het virus verdwenen is – groter van gaan worden. We zullen verschillende zaken moeten herbekijken. Is het nog ecologisch verantwoord om elke dag vlees te eten en vijf kinderen te verwekken? Het mondmasker is ons uniform en het symbool voor engagement geworden. Mijn persoonlijk engagement? Dankzij mijn vriendin heb ik mijn eetgewoontes veranderd, haar gezicht heb ik daarom verwerkt in deze illustratie.

 

Wie is Roel De Witte (Wodan)?

Roel (°Jette, 1987) tekende al lang voor hij kon lezen of schrijven. Het is zijn grote passie gebleven. Hij studeerde toegepaste beeldende kunsten aan de Stedelijke Academie in Aalst. Daarna volgde hij een opleiding illustratie aan de Luca School of Arts in Gent. Vandaag is hij voltijds freelance illustrator en grafisch ontwerper.