Roos Van Acker: “Waarom heeft de liefde een papiertje nodig?”

Mijn naam is Roos Van Acker en ik koester kortstondige momenten van verbinding. Een glimlach van een passant op straat,een vriendelijk handgebaar van iemand die me laat oversteken. Spontane gesprekken aan de koffiemachine. Een welgemeende goeiemorgen. Soms lucht een luisteraar zijn hart via berichtjes in de radio-app. Ze zoeken troost bij een stem die voor hen zo vertrouwd klinkt. Ik ben blij dat ik dat voor iemand kan betekenen.

Lesgeven zag ik altijd als een plan B. Nu zou ik het niet meer kunnen missen. Het geeft me tonnen energie om mijn ervaring en mijn passie voor taal en radio, door te geven aan een nieuwe generatie. Het is erg fijn om leerlingen doorheen de jaren te zien groeien. Ik leer ook van hen: Snapchat en BeReal hebben voor mij geen geheimen meer. En dat allemaal voor iemand die opgroeide zonder gsm of internet!

Ik droom er nog steeds van mama te worden. Spijt van beslissingen in mijn leven heb ik niet, maar achteraf gezien had ik meer balans moeten zoeken. Ik ben volledig voor mijn carrière gegaan en heb zo prachtige dingen beleefd. Maar ik heb ook zaken opgeofferd, zoals mijn kinderwens. Al heb ik het idee nog niet volledig losgelaten. Het is te laat voor een biologisch kind, maar ik sluit alternatieve pistes niet uit, zoals adoptie of het vormen van een pleeggezin. Er zijn veel manieren om een ouder te zijn.

Ik geloof niet in ‘God’. Wel in energie die ons verbindt. De kracht van solidariteit. Een goed mens proberen te zijn. Mijn mama is zeer katholiek, mijn papa zaliger was dat allesbehalve. Ik ben dus opgegroeid tussen twee uitersten. Het concept ‘geloof’ heeft me daarom altijd geïntrigeerd. Maar er zijn veel zaken binnen de Kerk waar ik niet achtersta: het celibaat bijvoorbeeld. Schaf dat toch gewoon af. Of het huwelijk. Waarom heeft de liefde een papiertje nodig?

Ik noem mezelf met plezier een feministe. Er zijn al grote stappen gezet, maar we zijn er nog niet. Er zouden meer vrouwen aan de top moeten staan: wat zou de wereld er anders uitzien. Maar misschien moeten we eerst en vooral beginnen met lief zijn voor elkaar. Vrouwen zien andere vrouwen vaak als concurrenten, zijn elkaars grootste criticasters. Ik begrijp dat niet. We zouden elkaar moeten steunen, samen taboes doorbreken: zeker over het vrouwenlijf. Neem nu de menopauze. De helft van de bevolking moet erdoor, toch wordt er amper over gesproken.

Rust vinden is voor mij een grote uitdaging. ’s Nachts lig ik vaak wakker, overloop ik de voorbije dag in mijn hoofd. Ik krijg mijn gedachten moeilijk stil. Dan denk ik wel eens na over zaken zoals de dood. Ik ben er niet bang voor, maar ik vind sterven wel een bevreemdend concept. Vandaag ben ik hier, maar wat als ik morgen niet meer wakker word. Waar ben ik dan naartoe?

Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Lies Willaert

Wie is Roos van Acker?

• Roos Van Acker (47) is verliefd en droomt van een paar vleugels.
• Ze woont in Mechelen, samen met haar kat.
• Roos presenteert het ochtendprogramma op het digitale kanaal De Tijdloze en geeft les aan de hogeschool Thomas More Mechelen.