Fotocollage van een familie

Mijn ouders. Lena en Fernand. Een glimp van een liefdesverhaal, dat op 1 april bezegeld wordt met een diamanten huwelijk. Het moet ongeveer 3 jaar voor die eerste april 1964 zijn geweest dat mijn vader op de Europafeesten zijn oog liet vallen op mijn moeder en in een opwelling de plastic bloemen uit de vaas rukte en zich naar mijn moeder boog. Liefde op het eerste gezicht.

Mijn herinneringen. Veel foto’s uit die periode, en de periode die eraan voorafging, vind ik niet meer terug. Maar de mentale beelden kan ik nog oproepen: de mantels met grote knopen – Jackie Kennedy style -, de Vespa’s, de uren die ik, gebogen over familiealbums, doorbracht in de badkamer; de enige kamer boven waar het warm was en de plek waar ik kon ontsnappen aan die eeuwig despotische TRING-TRING-TRING-bel van de bakkerswinkel.

Mijn zus. Het was niet altijd rozengeur en maneschijn. Mijn ouders kenden ook ongeluk, met diepe trauma’s. Zeker het verlies van hun dochter. Ik vang er soms iets van op, maar zal de volle betekenis waarschijnlijk nooit kunnen vatten. Het was een tijd van hard werken, waar Lena en Fernand het geluk hadden elkaar te ondersteunen en aan te vullen. En er was ook altijd Diksmuide. Voor pa zijn enige habitat. Gesprekken over pensioneren in Oostende – de plek waar mama vroeger werkte in een lingeriewinkel –  wuifde hij weg. En ik? Ik wilde zo snel mogelijk weg uit Diksmuide, de wereld zien.

Wie is Frederik Cornelis?

Frederik Cornelis heeft een liefde voor reizen. Vergezeld door zijn camera, trok hij naar  verschillende continenten, op zoek naar boeiende mensen, verhalen om in beeld te brengen. Frederik werkte tussen het fotograferen door als bakker, fabrieksarbeider en barman. Momenteel is hij actief als zorgkundige.

Website: www.frederikcornelis.be