Kunst
Sophie Callewaert
“Vaak zorgen de intense ontmoeting en de zachte aanrakingen voor een innerlijke rust bij mens en dier”
Ze heten Ligthning Twix of Magnum Mini. Amerikaanse minipaardjes die elke week op pad gaan naar een plek om er mensen te knuffelen zonder ook maar iets terug te vragen. Vaak zorgen de intense ontmoeting en de zachte aanrakingen voor een innerlijke rust bij mens en dier en vallen ze op het einde al eens samen in slaap. Maar als de paardjes terug in de manège komen, hollen ze de weide in. Alsof ze er heel even alle opgebouwde energie van de dag moeten loslaten.
Ze heet Sigrid. Haar zoon heeft autisme. Toen ze merkte dat hij vaak meer verbinding maakte met paarden dan met mensen, besliste ze haar job op te zeggen en zich samen met anderen te engageren in de vzw Siann. Al 7 jaar brengt ze minipaardjes en kwetsbare mensen in verbinding met elkaar om een moment van geluk te creëren.
Ze heten Jan en Dirk en Annie. Ze hebben allemaal een niet-aangeboren hersenletsel en verblijven in De Vrije Vlinder in Brasschaat. Het was ongelooflijk hoeveel emoties er vrijkwamen toen de minipaardjes bij hen kwamen. En herinneringen. Een paard aaien, een dier knuffelen, de geur van lange manen. Het maakte dingen los die verscholen zaten onder hun beperking. Een kinderlijke vreugde.
Wie is Sophie Callewaert?
Als documentairefotograaf legt Sophie met verwondering en fijngevoeligheid het leven vast dat voor haar lens passeert. Haar liefde voor documentaire laat zich ook sterk voelen in haar huwelijks- en familiefotografie, waar ze zich volledig verliest in haar personages en zonder gêne hun verhaal vertelt. De subtiele momenten die bijna onopgemerkt voorbij gaan, de magie die zich verschuilt binnen het doodgewone, de bijna tastbare connectie die onuitgesproken tussen twee mensen kan bestaan: dat zijn de beelden die ze wil maken en die haar raken. Haar verhalen zijn puur en onversneden, soms wat absurd, maar altijd diepmenselijk.
