Tim Van den Abeele
Dit is wat ik denk: Technologische ontwikkelingen volgen elkaar in zo’n snel tempo op, dat we het amper kunnen bijbenen, laat staan onze houding ertoe kunnen bepalen. Ondanks alle tijdbesparende machines die we de afgelopen eeuw ontwikkeld hebben, in het huishouden, het transport en de industrie, hebben we minder tijd dan ooit voor rust en verstilling. We hebben het immers druk. We combineren werk, zorgtaken en hobby’s en volgen tussendoor de actualiteit op de voet, op wel drie of vier verschillende beeldschermen, iPads en telefoons. ‘Velen van ons smeken om een handvol stilte’, schreef schilder Mark Rothko in 1943, ‘een stilte waarin we kunnen wortelen en groeien.’ Maar sindsdien is het er niet op verbeterd.
Dit is wat kunst doet: ‘Pas als de klokken zwijgen, komt de ware tijd tot leven’, schreef de Amerikaanse schrijver William Faulkner. We vergeten voor even het voortrazen van de klok en ook het rumoer van de wereld lijkt te worden gedempt en naar de achtergrond verdreven. Kunst in al zijn verschillende verschijningsvormen kan niet alleen de klok laten zwijgen en de ervaring van een ‘ware’ tijd oproepen, maar ook ruimte scheppen voor introspectie en reflectie.
Dit is wat ik probeer te doen: de tijd bevriezen en verstilling zoeken. De beelden zijn scharniermomenten uit niet bestaande films. Ze zijn verhalend terwijl er vrijwel niets gebeurt. Het zijn momenten die suggereren dat er zo juist van alles is gebeurd of dat er van alles staat te gebeuren. Die scharniermomenten zijn vaak ‘leeg’, ook als we personages aantreffen. En die leegte en roerloosheid moeten op het tafereel worden overwonnen. Het beslissende moment is het eeuwige moment. De figuren kunnen nooit meer ontsnappen uit hun pose van verstilling en verstening. Na dit beeld zal niets en niemand nog bewegen. De tekening zet alles en iedereen voorgoed stil…
Wie is Tim Van den Abeele?
Tim Van den Abeele illustreert vertaalde emoties. Illustraties zijn geen aanvulling op de tekst maar het middel om de emoties uit het verhaal te visualiseren en extra diepte te geven. Daartoe gebruikt hij vrijwel uitsluitend monotypes omdat deze techniek door de kleurkracht en het lijnenspel extra persoonlijkheid geeft en diepte aanbrengt. Door te experimenteren met deze techniek heeft hij zijn eigen werkwijze tot in de details uitgewerkt en tot een specialisatie verfijnd.
Tim vindt zijn inspiratie in de mensen die hij op straat tegenkomt. Hij fotografeert ze om ze vervolgens te interpreteren en ze in een illustratie opnieuw te verbeelden. Zijn werk is een mix van zijn persoonlijke voorstelling van de werkelijkheid en de geest van het verhaal waardoor zijn illustraties een extra dimensie krijgen en ze eveneens als losstaande beelden indruk maken. Tim Van den Abeele is naast illustrator en docent bij het KASK (Gent).
