Lize Spit

Ik heb niet veel nodig

Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Lies Willaert

Ik ben Lize en schrijven was altijd al mijn houvast. Ik groeide op in een gezin waar er niet echt open met elkaar gecommuniceerd werd. Als kind vond ik in papier al snel een klankbord en een luisterend oor. Dat schrijven heb ik nooit meer losgelaten, al worstel ik er soms wel mee. Na het succes van ‘Het smelt’ werd ik heel onzeker en heb ik mezelf veel druk opgelegd bij het schrijven van mijn tweede boek. Wat als ik al mijn talent had opgebruikt? Ik moet nog meer leren vertrouwen op mijn kunnen.

Iedereen kent tegenwoordig wel iemand die het even niet meer aankan. Wel, ik zeg je: als je het van dichtbij meemaakt, lach je het nooit meer weg. Mijn ex-partner was manisch depressief en moest opgenomen worden. De schok die ik voelde toen ik voor het eerst op bezoek ging in de psychiatrie en hem zwaar verdoofd aantrof, is onbeschrijfelijk. Niemand had me daarop voorbereid. Het was een zeer zware en confronterende periode. Gelukkig had ik een goed sociaal vangnet, met vrienden bij wie ik terecht kon, maar niet iedereen heeft dat geluk. Er hangt nog steeds een zweem van taboe, onwetendheid en vooroordelen rond mentale problemen. We moeten van het stigma af. Ik zal me daar blijvend voor inzetten.

Een geëngageerde schrijfster ben ik niet. Mijn boeken hoeven de wereld niet te veranderen, maar ik wil wel dat ze mensen raken. Ik wil iets op papier zetten dat herkenbaar is en er zo voor zorgen dat iemand zich gezien voelt. Het is mijn manier om dichter bij de lezer te komen. Zij die verder van de inhoud staan, hoop ik te stimuleren om buiten hun vertrouwde kader te kijken en zo milder te worden voor bepaalde thema’s zoals mentale problemen, de rode draad doorheen mijn laatste boek.

Ik ben heel empathisch, al weet ik niet of dat een zegen is. Af en toe wordt omgaan met mensen voor mij erg vermoeiend. Ik wil problemen helpen dragen. Dat zorgende zit heel sterk in mijn karakter en soms gaat dat ten koste van mezelf. Toch hou ik van open, eerlijke mensen met diepgang. Je maakt mij niet blij met een gesprek over koetjes en kalfjes. Ik vind het belangrijk dat mensen écht praten en luisteren.

Had je me een paar jaar terug gezegd dat ik vandaag verloofd zou zijn, ik had het niet geloofd. Ik wilde nooit trouwen en panikeerde al bij het idee. Maar met Rob is het anders. Hij is 25 jaar ouder en komt uit Nederland. Onze relatie is minder voor de hand liggend, door het cultuur-en leeftijdsverschil. Rob zal zijn huis in Amsterdam opzeggen en in Brussel komen wonen, daar ben ik hem heel dankbaar voor, dat hij die opoffering maakt om samen te kunnen zijn. We zijn allebei erg talig en zorgzaam, in hem heb ik een zielsverwant gevonden. Sowieso wil ik geen klassiek huwelijk in de kerk, ik verkies een intiem moment waar Rob en ik in het bijzijn van onze vrienden en familie elkaar vertellen waarom we van elkaar houden.

Schrijven is me veilig voelen. In mijn eigen project kruipen, een universum creëren en controleren, een wereld scheppen met personages die ik door en door ken. Het is iets helemaal van mij alleen. Daarom vind ik het moeilijk om aan het einde van het schrijfproces mijn boek af te geven aan de lezer. Op dat moment begint het een eigen leven te leiden dat ik niet langer kan controleren, met alle opinies en interpretaties die daarbij horen. Ja, ik krijg gelukkig veel positieve feedback, maar één negatieve reactie overschaduwt 100 positieve. Complimenten ontvang ik in naam van het boek, negatieve reacties zie ik als kritiek op mezelf.

Ik vind geluk in kleine dingen. ’s Avonds een kaars aansteken voor mezelf, omdat ik dat verdien. Een massage krijgen, in een bed kruipen dat ik eerder die dag voorzien heb van fris gewassen lakens, mijn plantjes verzorgen. Ze water geven, stekjes controleren, verdorde blaadjes weghalen. Ik heb niet veel nodig. Avontuur is niet aan mij besteed en ik droom evenmin van ‘zotte’ dingen. Voor mij geen wereldreis, geef me maar de natuur of de zee. De rust van de golven. Een klein schrijvershuisje aan de kust. Dat zou mij heel gelukkig maken.

 

Wie is Lize Spit?

 

 

 

 

 

• Lize Spit (32) behaalde een master in scenario schrijven aan het RITS. Met “Het smelt” maakte ze haar debuut als schrijfster. In december 2020 werd haar tweede boek “Ik ben er niet” gepubliceerd.
• Ze is verloofd met Rob van Essen en woont in Brussel.