Parabel van de verloren zoon

Point of no return

 

Redactie: Mattias Devriendt, beeldverhaal: Ben De Wever

 

Een vader heeft twee zonen. Omdat hij niet kan wachten tot zijn vader sterft, eist de jongste voortijdig zijn erfdeel op. Hij vertrekt op reis en verkwist op extravagante wijze al het geld. Arm, alleen en uitgehongerd, wordt hij varkenshoeder en mag zelfs niet eten van de aardappelschillen die voor de varkens bedoeld zijn.  Berouwvol en beschaamd beslist hij huiswaarts te keren om er als dienaar aan de slag te gaan. Geheel tegen zijn verwachtingen, ontvangt zijn vader hem vol blijdschap en dankbaarheid. Hij organiseert een feestmaal en schenkt hem een mooi gewaad. De oudste zoon wordt jaloers. Hij is immers altijd trouw geweest. De vader wijst de oudste zoon evenwel terecht. “Jouw broer was dood en leeft nu opnieuw. Hij was verloren en is weer gevonden.”

Onvoorwaardelijke liefde, engagement en trouw, vaderschap, familiebanden, (ont)hechting, vergeving en genade, vrijheid, frustratie, trouw. Talloze kunstenaars interpreteerden het verhaal, denk maar aan het schilderij van Rembrandt. Zelfs tijdens het huwelijk van prins Laurent in april 2003 refereerde de eigenzinnige Franse ‘rockpriester’ Guy Gilbert in de Brusselse kathedraal naar het verhaal, door er een moderne variant van te maken.  Ben De Wever sleep zijn potlood om het verhaal met onze tijd te verbinden.

 

Wie is Ben de Wever?

Ben De Wever gaat door het leven als Ben De Wever, Benus is zijn pseudoniem. Ben werkt al een tiental jaar als freelance striptekenaar, cartoonist en animator. Zijn stripfiguur Harry, een asociale, gele grizzlybeer, verschijnt momenteel in het weekblad Spirou. Daarnaast werkt hij als inkter voor de Buurtpolitiestrip en als cartoonist voor Dichtbij/Approches. “Mijn levensmotto is simpel: ‘Relativeer.’” https://www.facebook.com/geoffrey.pikkemans