Maak kennis met Broeder Veron Raes

Broeder Veron is een vijftiger, één van de jongste Belgische broeders én Regionale Overste van Broeders van Liefde. Donderdag 13 mei, van 11 tot 13 uur, geeft hij op Radio 1 in het programma ‘bruggenbouwers’ een interview over wat hem inspireert, de toekomst én het magazine Still, een initiatief van de congregatie. Als voorproefje maak je hier alvast kennis met Br. Veron, in 3 antwoorden! 

Wil jij zelf ook een gratis abonnement op Still? Klik dan hier. Inschrijven kost slechts een minuutje tijd!

1

Hoe bent u broeder geworden?

“Ik kom uit een groot gezin met 8 kinderen. Ik ben de voorlaatste, ik heb 2 broers en 5 zussen. Mijn ouders kregen eerst 6 kinderen, bouwden een huisje en maakten er dan nog 2, want er was nog plaats. (lacht) Maar ik zag welke zorg zij droegen voor het gezin. Er was zoveel liefde en genegenheid dat ik van mening was dat ik de maatschappij iets moest teruggeven. Ik kon het niet houden voor mezelf. Dat is mijn roeping geweest. Als je dan net in het noviciaat terechtkomt en je krijgt onmiddellijk de kans om te werken voor Bloemenstad (kampen voor mensen met een beperking van Broeders van Liefde, nvdr.), heb ik niet langer getwijfeld.

2

Vanwaar komt uw naam, Veron?

“Die heb ik te danken aan mijn grootmoeder. Haar jongste zoon had een gewrichtsziekte. In Lebbeek wordt de Heilige Veronus aanbeden. Ze is naar daar getrokken om een gunst te vragen opdat haar zoon zou genezen, met de belofte: ‘Als ik nog een zoon krijg, noem ik hem Veron’. Maar ze kreeg nog een dochter. Sinds dat moment begon ze te zagen bij al haar kinderen om 1 van de kleinkinderen Veron te noemen. Ik heb dus een nicht Véronique en een aantal neven met als tweede naam Veron, maar uiteindelijk is het dus echt gelukt. Ik weet het, het is een vrij unieke naam. Eigenlijk moest ik Lieven heten, maar kijk, het is iets exotischer geworden.”

3

Hoe kijkt u naar uw eigen toekomst?

“Ik ben benoemd tot 2024, erna is het opnieuw afwachten. Om de 6 jaar een nieuwe job: daar heb ik ondertussen mee leren leven. Nu ik wat ouder ben, heb ik niet zoveel zin meer om ergens aan de andere kant van het land een taak op te nemen. Ook missionariswerk trok me nooit aan. Mijn sociale context is hier in het Gentse en ik vind het wel aangenaam om in dat vertrouwde milieu te blijven. In 2024 ben ik nog niet pensioengerechtigd. We zien wel wat er dan komt… Natuurlijk zal ik altijd 1 van de jongste broeders blijven, dus weet ik dat de zorg van mijn collega’s er zal bijkomen. Maar dat vind ik niet erg. Een vraag waar ik wel mee zit: wie gaat er voor ons, de jongere broeders, zorg dragen? Zullen we samen in een rusthuis zitten? Zullen we een gemeenschap kunnen vormen? Of zullen we elk een kamer in een rusthuis hebben? En wie gaat er dan de mantelzorg opnemen? Daar heb ik geen antwoord op, maar ik vertrouw erop dat het goed komt.”

 

Wist je dat …

• Broeder Veron 40 jaar geleden zijn eerste stapjes bij Broeders van Liefde zette?
• Hij handelsregentaat en godsdienst studeerde?
• Hij 4 jaar leerkracht economie en godsdienst was in Sint-Laurens in Zelzate en Sint-Paulus in Gent en jaren werkte als directeur van Sint- Juliaan BuSO (nu Styrka, secundair onderwijs @Waterkant)? De laatste 12 jaar nam hij bestuursfuncties op.

Het leven is een wij-gebeuren: wij moeten zorgen voor elkaar.