Regisseur en choreograaf Alain Platel

Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Sander Buyck

Ik ben Alain en ik ben ‘curieus’, zoals ze dat in Gent zeggen. Ik wil weten wat er speelt bij mensen: hun emoties, verhalen en gedachten. Hoe ze zich gedragen. Tijdens het creatieve proces stel ik mijn cast veel vragen en ik laat me graag verrassen door hun antwoorden. Het is de rode draad doorheen mijn werk: ik start met een idee, een decor of een strookje muziek en laat me leiden door het persoonlijke verhaal van de performers en de onderlinge interactie.

Als regisseur moet ik grenzen bewaken. Performers delen en geven heel veel, als ik erin slaag een veilige omgeving te creëren. Maar mensen zijn fragiel, en ik mag hun kwetsbaarheid niet misbruiken. Ik zorg ervoor dat we samen iets maken waar iedereen
voldoening uit haalt en dat we onderweg met respect met elkaar omgaan.

Het uiterlijk van performers is niet belangrijk. ‘Als je iets wil vertellen over de wereld, moet die wereld ook op scène te zien zijn’, zeg ik altijd. Enkel en alleen met technisch geschoolde dansers met een bepaald uiterlijk werken, is niet mijn ding. Het is net de mix van mensen die het echt en geloofwaardig maakt. Daarnaast vind ik het gewoon leuk om met verschillende soorten mensen te werken: oud en jong, verschillende culturen, amateur en professional. Voor mij draait het erom mensen samen te brengen, kruisbestuiving te
stimuleren en dingen te laten ontstaan.

Ik ga niet voor puur entertainment, maar hoop een snaar te raken, iets over te brengen, een zaadje te planten. Dat engagement heb ik al van toen ik als twintiger orthopedagogie ging studeren. Ik wilde constructief bijdragen aan een positieve ontwikkeling in de maatschappij. Toen ik als regisseur en choreograaf in de theater- en danswereld rolde,
voelde ik me een beetje schuldig. Theater was voor mij aanvankelijk enkel een hobby. Op welke manier droeg ik iets bij? Daarom vind ik het erg belangrijk om in mijn voorstellingen een bepaald maatschappelijk engagement te verwerken.

“Ik hoop een snaar te raken, iets over te brengen, een zaadje te planten”

Ik durf een publiek standpunt in te nemen, als iets me na aan het hart ligt. In 2001 reisde ik naar Palestina, om er te werken met Palestijnse artiesten. Door daar te zijn en dingen te zien, raakte ik meer betrokken bij het hele conflict en het leven van de mensen in die
regio. Ik kan mijn ogen niet sluiten voor de situatie. Mijn positie als artiest in Vlaanderen laat toe om hen een stem te geven, en daar kies ik bewust voor. De negatieve reacties neem ik erbij.

Ik gebruik liever het woord spiritualiteit, dan de woorden kerk of God. Ik ben geen diepgelovige mens, maar even bezinnen en tot rust komen in een lokale kathedraal is een belangrijk ritueel tijdens hectische reizen voor het werk, samen met het bezoeken van
een lokaal shoppingcentrum, om de mensen en hun onderlinge interacties te bestuderen. Ik ben eigenlijk geen reiziger maar zag toch wel de hele wereld. Zonder mijn werk, zou ik nooit op zoveel plaatsen geraakt zijn.

Wie is Alain Platel?

• Alain (67) is van opleiding orthopedagoog, maar werkte zijn leven lang als regisseur en choreograaf. Hij is de oprichter van Les Ballets C de la B.
• Momenteel is Alain op pensioen, maar hij maakt nog steeds voorstellingen.
• Hij woont samen met zijn vrouw Isnelle da Silveira en zijn hond Kitoko in ‘het mooiste appartement van Gent’.