Brief

door Bart Koubaa

Beste Gabriël,

Een tijdje geleden botste ik op een intrigerende metafoor: ‘We zijn allemaal engelen met één vleugel, en we kunnen slechts vliegen door elkaar te omhelzen.’ Het beeld van de Italiaanse schrijver Luciano de Crescenzo ontroerde me, maar riep ook de vraag op wat een engel alweer precies is.

Engelen, zo heb ik in de lagere school geleerd tijdens de lessen gewijde geschiedenis, zijn boodschappers van God, en elke boodschap begint met de engel die zegt: ‘Wees niet bang,’ wat me niet onlogisch lijkt als er plots een engel naast je staat. Dat wees niet bang betekende alleszins dat er geen rustige tijd voor de aangesprokene in het verschiet lag; hij of zij zou een grote opdracht krijgen toebedeeld.

Ja toch, beste Gabriël? Ook jij ging zomaar het huis van Maria binnen en zei dat God haar had uitgekozen. En al schrok ze van je verschijning en je woorden, toch vroeg ze je wat je precies bedoelde. En jij zei dat ze niet bang moest zijn, dat zij, een maagd die geen gemeenschap had met een man, zwanger zou worden en dat ze haar zoon Jezus moest noemen, de zoon van de Allerhoogste God; dat is niet niets. En Maria uit Nazareth was niet bang om als een overspelige te worden aanzien, ook al wist ze dat ze daarvoor kon worden gestenigd. Zeg zelf: wie zou haar geloven als ze vertelde wat haar was overkomen? Zelfs haar man twijfelde of hij zijn aanstaande bruid zou verlaten; kun je hem ongelijk geven? Toch aanvaardde ze de opdracht. Is dat niet de grootste les uit je goddelijke boodschap, beste Gabriël: ‘Wees niet bang en omarm het leven en de onzekerheid.’?

Om de een of andere reden trekt de angst ons aan. En ik spreek voor mezelf, maar ik zal de energie en de liefde die door mij stroomt alleszins niet door die angst laten verlammen. Ik zal niet wegvluchten voor het onzekere, het onbekende. O nee, ik sta vol in het leven: rug recht, schouders ontspannen en de borst lichtjes vooruit. En natuurlijk word ik zoals ieder mens soms door een gevoel van machteloosheid overvallen als ik zie hoe een weerloos meisje op een hoop puin zit te huilen omdat haar ouders bij een bomaanslag om het leven zijn gekomen, natuurlijk zijn er dagen dat ik vleugellam ben… Maar als jij op een ochtend door mijn raam zou binnenvliegen en me zou aanspreken, zou ik zeggen: ‘Welkom, Gabriël. Kan ik iets voor je doen?’ En ik zou je omhelzen, nederig, kwetsbaar, maar zonder vrees, zoals Maria. En misschien zou jij op mijn vraag antwoorden: ‘Ja, je kunt iets voor me doen; durf te vallen.’ Een mooie boodschap, want zonder angst zullen we mekaar omhelzen, zonder angst zullen we vliegen, en jij weet hoe fantastisch dat is, is het niet, beste Gabriël?

Wie is Bart Koubaa?

Bart Koubaa (°1968) is schrijver en fotograaf. Zijn werk verschijnt bij uitgeverij Querido. In oktober 2021 verscheen zijn laatste roman ‘Dansen in tijden van droogte’. Wanneer zijn vrouw hem een krantenfoto toont van Juma Collins, een levende vogelverschrikker op een rijstveld in de buurt van het Victoriameer, besluit Bart op zoek te gaan naar de jonge Keniaan.

Wat betekent licht voor Bart?

Als ik aan licht als een golf denk, hoor ik de echo van de woorden van Malcolm X: ‘We hebben meer licht voor elkaar nodig. Licht schept begrip, begrip schept liefde, liefde schept geduld en geduld schept eenheid.’ Als ik aan licht als een deeltje denk, zie ik hoe planten zonlicht omzetten in energie, een principe dat de basis is voor al het leven op aarde.