Column – Christine Desmaele

Ik wou dat ik deze tekst niet hoefde te schrijven

Deze week zat de zoveelste mama met zorgen voor mij. Niet omdat haar kind slechte studieresultaten haalde, maar omdat de prijzen de pan uit swingen. De energieprijzen, bedoel ik. En de prijzen van koffie, hout, brood, zonnebloemolie, eiersalade, tomaten en schoonmaakazijn. Ik merk gewoon dat de ouders van onze leerlingen het financieel steeds moeilijker krijgen. Een bescheiden schoolrekening blijkt steeds vaker een lastige heuvel of berg.

Van sommige families weten we dat. Zij krijgen al ondersteuning van pakweg het OCMW, maar er is ook heel veel verdoken armoede. Soms zie ik het in de boterhamdozen, maar vaak moeten we subtielere signalen oppikken. Veel mensen schamen zich er namelijk voor dat ze de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen. Ja, we zouden als school ontelbare betalingsherinneringen kunnen sturen en een hoop boze telefoontjes kunnen plegen, maar daar sta ik absoluut niet achter. Discretie is zo belangrijk. En respect. Als een factuur niet betaald is, wijzen we niet met de vinger, maar vragen we hoe het komt en wat wij als school kunnen doen om te helpen. Want uiteindelijk hebben we allebei hetzelfde doel: de kinderen kansen geven.

Ik ga niet zeggen dat het gemakkelijk is en het loopt zeker niet altijd van een leien dakje. Onze leerlingen komen uit 30 verschillende landen en spreken samen 33 verschillende talen. We botsen vaak op taalachterstand of culturele verschillen. En er is nu eenmaal het feit dat mensen in armoede zich heel vaak weg stoppen. Daarom proberen we hen naar de school te krijgen. Op school is er een team opgericht met 4 collega’s, waaronder mezelf, die de families nauw opvolgen, contact houden, praten, betrokken zijn. Want er is altijd ergens in het midden wel een oplossing te vinden. Tweedehands schoolboeken voor wie het moeilijk heeft, kledij, een gratis gevulde pennenzak voor alle eerstejaars, een gratis soepkaart voor bepaalde leerlingen, een alternatieve manier om de educatieve schooluitstap te betalen, gratis brood tijdens de lunch, een afbetalingsplan van 5 euro per maand.

Ik wou dat ik deze tekst niet hoefde te schrijven. Dat een schoolrekening van 30 of 40 euro voor niemand als een berg aanvoelde. Maar de realiteit is anders. En dat begrijpen, is de moeite waard. Net nog was er de reeks ‘Zorgen voor mama’ over mama’s in armoede en eind dit jaar is er de ‘Warmste Week’ over armoede. Ik hoop dat die aandacht helpt. Dat mensen zich openstellen in plaats van weg te kijken, verbinden in plaats van te oordelen.

WIE IS CHRISTINE DESMAELE?

• Christine (61) is directeur van de secundaire school Visitatie in Mariakerke, een school van Broeders van Liefde.
• Ze heeft 2 pluskinderen en 1 pleegkind en woont samen met haar man Frank in Nazareth.
• Christine houdt van dansen en van de Argentijnse tango in het bijzonder. Ook gaat ze heel graag fietsen.
• Ze hoopt binnenkort het zeilen met een vriendin opnieuw op te pikken.