Thuiskomen

De horizon. Eender waar je bent, het is altijd de plek waar de hemel de aarde lijkt te raken. Als kind wou ik daarnaartoe reizen, het einde van de zichtbare wereld. Want wat zou ik daar niet allemaal ontdekken, verder dan het verste? Het moest er prachtig zijn, dat stond vast.

Ondertussen ben ik ouder, is de aarde een bol en de horizon gewoon een denkbeeldige lijn. Maar het kind in mij is nog steeds gefascineerd door al die onbekende plekken, de mysterieuze vormen op een kaart. En op die plekken lopen mensen die ik nog moet ontmoeten, met interessante verhalen, een andere cultuur en tradities en gewoontes die voor mij zo magisch ongewoon zijn.

Daarom hou ik van vertrekken, de horizon achterna. De deur dicht en gewoon je voeten volgen. Bruggen bouwen en tegen muren lopen. Lachen en huilen om de schoonheid en de lelijkheid van de wereld. Tot jezelf komen, samen met al die onbekenden, die onderweg zo vertrouwd worden.

Het weg-zijn leert me telkens iets nieuws. Over mezelf, de ander en de wereld. Ik zou bijna durven zeggen dat er voor mij niets mooiers is, maar dat is niet helemaal waar. Want meer nog dan vertrekken, hou ik van het thuiskomen.

Thuiskomen blijft voor mij het allermooiste deel van de reis.

Nikkie Steyaert

Nikkie Steyaert werkt als stafmedewerker dienst communicatie bij Broeders van Liefde en reisde in 2019 3 maanden door Latijns-Amerika. Ze denkt eraan een opleiding barista te volgen en droomt ervan een musical te schrijven.