Een lichaam. Het is ons meest kostbare bezit. We hebben er maar één en het moet een leven lang mee. Maar soms overkomt ons iets: een aangeboren ziekte, een operatie, een verkeersongeval, onvruchtbaarheid. Ons lichaam kan het dan niet alleen en heeft hulp nodig. Hulp van iemand die zijn lijf een klein beetje wil delen. Erika, Kelly, Paul, Kimberly en Catharina schonken iemand het ontbrekende puzzelstukje. Een reportage over het engagement van haar doneren, bloed geven, naakt poseren, orgaandonatie en draagmoederschap. Aan het woord: Kimberly, zij is een draagmoeder.

redactie Nikkie Steyaert, fotografie: Kris Van Exel

We banen ons een weg door de campus van UZ Gent en treffen haar aan in een stoeltje in de wachtruimte van K7: Kimberly Demulder, woonachtig in Ardooie en moeder van 5 kinderen, waarvan ze eentje droeg voor 2 wenspapa’s uit Nederland. Ze wilde graag met ons afspreken “om het taboe rond draagmoederschap te doorbreken” en zo ontmoeten we haar in het UZ Gent. Een van de dochters van Kimberly werd in november aangereden, en moet er sindsdien naar het revalidatiecentrum.

Waarom draagmoeder?

In de cafetaria van de ziekenhuiscampus stellen we haar meteen de prangende vraag: Waarom? Waarom werd je draagmoeder? Kimberly glimlacht. “Ik ben een persoon die graag iets doet voor een ander. Bloed geven, mijn haar doneren, me opgeven als orgaandonor. Ik deed het al allemaal. Een aantal jaren geleden, toen mijn kinderwens vervuld was, besloot ik mijn eicellen te doneren. Ik heb het altijd zonde gevonden dat er maandelijks goede eicellen afsterven, terwijl sommige vrouwen om medische redenen geen of alleszins geen gezonde eicellen kunnen aanmaken. Ik vind het ouderschap prachtig, waarom zou ik dat iemand anders niet gunnen? Daar is het dus mee begonnen, en eiceldonatie was eigenlijk ook mijn intentie toen ik online een oproep van Frits en Joey las. Ze hadden al een Belgische draagmoeder gevonden, maar zij wou dat niet doen met haar eigen eicel. De mannen zochten dus nog een donor. Ik sprak met hen af en er was een instant klik. Toen bleek dat het erg gecompliceerd was om een Belgische donor te gebruiken voor een koppel uit Nederland: de medische procedure moest onder andere gebeuren in Cyprus. Daarom wierp mijn man het idee op dat ik het wenskindje zelf zou dragen met mijn eigen eicel. Dat had hij liever dan dat ik ergens in een vreemd land bij vreemde dokters een medische ingreep moest ondergaan. Zo ging de bal aan het rollen.”

Gedragen

Moest zij hier lang over nadenken, willen we weten. “Nee. Ik ben altijd graag zwanger geweest en als ik de grootste wens van een koppel kon doen uitkomen, waarom niet? Daarnaast, het is de meest natuurlijke procedure. Ik weet dat ik een gezonde levensstijl heb en dat ik goede eicellen heb. Er moest ook geen dokter aan te pas komen, want we deden zelfinseminatie. Maar mijn gezin moest wel mee aan boord, anders stopte het. Uiteindelijk zou het draagkindje mijn genetisch materiaal dragen, en dus ook een deel van dat van mijn kinderen. Maar zij vonden het net mooi dat ik dit voor iemand wilde doen. Dus de knoop was snel doorgehakt. Hoe zij mij gesteund hebben doorheen het hele verhaal is onbeschrijflijk. Het heeft ons als gezin nog veel dichter bij elkaar gebracht. Mijn man en kinderen waren allemaal aanwezig tijdens de thuisgeboorte en ik koester dat moment echt. Ik voelde mij toen enorm gedragen.”

Biologisch gezien is Sara mijn kind, maar zo bekijk ik het niet. Frits en Joey waren altijd al de ouders, ik was gewoon de persoon die hun kindje mocht dragen

Oerinstinct

We vragen ons luidop af of er niemand in haar omgeving kritiek of commentaar had. Kimberly knikt. “Niet iedereen vond het een goed idee. Daar heb ik ook respect voor. Je hoeft het niet eens te zijn of ermee akkoord te gaan, maar je moet mij en mijn keuze wel respecteren. Wat andere mensen denken die mij niet kennen, dat deert me dan weer niets. Het is mijn lichaam, mijn beslissing. Niemand heeft daar iets over te vinden. Weet je, ik besef wel dat Sara biologisch gezien ‘van mij’ is, maar zo bekijk ik het niet en zo heeft het ook nooit gevoeld. Frits en Joey waren altijd al de ouders, ik was gewoon de persoon die hun kindje heeft gedragen. Sommige mensen vinden dat misschien moeilijk om te begrijpen. Ik zie het zo: een moeder word je door te baren, een mama door te zorgen.”

Afscheid

Was het dan niet moeilijk om Sara af te geven aan de wensouders? “Ik ga niet liegen. Dat moment was heel pijnlijk. Ondanks het feit dat ik wist dat het goed was, huilde het moederdier in mij tranen met tuiten. Het was echt een oerinstinct dat het op dat moment even overnam.” Kimberly valt even stil. “Zelfs nu blijft het moeilijk om aan dat moment te denken. Maar zodra Sara
in de auto zat met haar papa’s, daalde een rust over mij neer. Ik had mijn deel gedaan, een gezonde baby op de wereld gebracht, en nu was het terug tijd voor mij en mijn gezin.”

Commercieel

In Amerika is commercieel draagmoederschap een ding. Of zij zoiets zou overwegen? “Zeker niet. In mijn ogen doet dat het hele engagement teniet. Ik doe dit voor een ander: daar haal ik de voldoening uit. Als er geld mee gemoeid is, voelt dat niet hetzelfde.
Het maakt je beweegredenen minder puur. Daarnaast geloof ik niet dat je dan diezelfde intense band kan hebben met de wensouders, en die koester ik toch wel. Ik hoor Frits en Joey regelmatig en we spreken ook af en toe af. Zo gingen we in de krokusvakantie nog eens allemaal samen naar Center Parcs. Dat is geen verplichting, maar het voelt gewoon goed. We zijn ondertussen goede vrienden geworden, ik beschouw hen zelfs bijna als familie.”

Ik ben moeder van 5 kinderen, maar mama van 4

Draagmoederschap is taboe

Was dit het laatste wenskindje, willen we nog weten voor we het gesprek afsluiten. “Mijn lichaam heeft al 5 kinderen op de wereld gebracht, dat vind ik toch wel een prestatie”, lacht Kimberly. “Maar als Frits en Joey mij nog eens zouden vragen, zou ik het wel overwegen. Voor iemand anders doe ik het niet meer. Ik kan niet voor een ander spreken, maar het draagmoederschap is voor mij echt goed verlopen. Ik denk niet dat ik ooit nog dezelfde ervaring zou beleven met een ander koppel. Maar ik zal wel altijd blijven streven naar het doorbreken van het taboe rond draagmoederschap. Vandaar mijn Facebookpagina ‘dragen
uit liefde’. Er zijn zoveel mensen die gebukt gaan onder vruchtbaarheidsproblemen en ik merk dat ze er veel aan hebben om online met elkaar te praten. Binnenkort organiseer ik zelfs een fysiek ontmoetingsmoment voor wensouders en potentiële draagouders. Mijn droom is om ooit een vzw op te richten, maar dat is niet voor meteen. Ondertussen ben ik tevreden met elke stap die gezet wordt in het bespreekbaar maken van draagmoederschap. Het is er telkens eentje in de goede richting.”

Wie is Kimberly Demulder?

• Naam: Kimberly Demulder (37)
• Regio: Ardooie
• Beroep: 100% mama
• Burgerlijke staat: getrouwd. Moeder van 5, mama van 4
• Hobby’s: vrijwillig fotograaf bij vzw Boven de Wolken, breien en haken
• Ze wordt stil van: Intens geluk. “Intens geluk kan mij zo overweldigen dat ik sprakeloos kan worden.”