Kunst
Debora Lauwers
“Verbinding kan bestaan zonder het te benoemen”
Zij verbinden. Een omhelzing, een eenvoudig gebaar, maar in de huidige omstandigheden is elke aanraking schaars. Zijn ze elkaars ‘knuffelcontact’? Een nieuw woord dat de enge, afgebakende beperkingen van deze tijd doet voelen. Om verbindingen in stand te houden, drukken we ons vooral uit in woorden, terwijl het net mooi is als verbinding kan bestaan zonder het te benoemen.
Wij engageren ons. Elk van ons moet opofferingen maken opdat we weer vrij zouden kunnen zijn; een tweeledig gevoel. Wat mij betreft, is het verhullen van ons gezicht achter een mondmasker een van de grootste opofferingen.
Ik verstil. Veel ruis is weggevallen en we zijn meer op onszelf teruggeplooid. Er zijn momenten waarop ik het spontane contact met anderen mis, net zoals de afleiding en verwondering van alles wat om ons heen gebeurt. Vaker, echter, zie ik de ruimte die uit deze teruggetrokkenheid vrijkomt als een kans om vanuit mezelf te vertrekken en mezelf opnieuw uit te vinden.
Wie is Debora Lauwers?
Debora Lauwers woont en werkt in Hasselt. Haar werk slingert van grafiet rechtstreeks op hout, originele potloodtekeningen, collages tot prints … In haar collages zoekt ze steeds de grens van de bevreemding op, wat soms leidt tot bizarre ontmoetingen tussen contrasterende beeldfragmenten. Dezelfde zin voor absurdisme en drama is ook doorgesijpeld in haar potloodtekeningen, waarin veelal vrouwen figureren. Dat alles op de grens van aantrekken en afstoten. Wat op het eerste zicht een stel mooie meisjes lijkt, verdient een tweede blik.
Wat doet illustreren met Debora?
“Illustreren doet mij écht anders naar dingen kijken en ik hoop dat anderen dat ook zo voelen. Ik tracht zoveel mogelijk weg te blijven van een exacte vertaling van een briefing of tekst. Overdrijving, oorzaak en gevolg of inspiratie uit mijn eigen leven zijn ook altijd interessante uitgangspunten. Soms figureren er mensen uit mijn omgeving in mijn illustraties, zo kan ik ongevraagd kritiek geven op hun kleine kantjes, of die ene miskoop, of … allemaal kleine pleziertjes.”
