Joke De Wilde
Dit is Nathalie, iemand met wie ik vaak samenwerk. Haar gelaat is stil en brengt me in vervoering. Het is een momentopname en toch toont het wie ze is. In de fotografie is verstilling een logisch gevolg van het maken van een beeld. Als fotograaf zet ik letterlijk de realiteit stil. Ik druk op pauze.
Dit is Wim, de oudste medewerker en vaste waarde van Zorgboerderij Emiliushoeve. Zijn werk vertrekt vanuit een soort vanzelfsprekend engagement, zo heb ik het op de boerderij toch ervaren. Daar herken ik me in. Fotograferen voelt voor mij als een noodzaak. Door mijn lens kijken is me engageren om iets te tonen. Het is geen streefdoel, maar een vanzelfsprekendheid.
Dit is Eline, iemand die moeilijk verbinding maakt met anderen en met zichzelf. Maar de verbinding die ze met dieren aangaat, is uniek. Als ik foto’s neem, gebeurt het ook wel eens dat ik moeilijk connectie maak met de onbekende mensen voor de lens, maar toch ontstaat er verbinding op een ander niveau. Fotograferen geeft me de ruimte om intimiteit op een trage manier aan te gaan.
Wie is Joke De Wilde?
Joke De Wilde studeerde fotografie aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Ze vertelt op een poëtische manier het leven rond haar. Met een focus op haar directe gezinsleven fotografeert ze op een intieme manier het alledaagse. Stilte, traagheid en melancholie zijn kernwoorden die bij het maken en kijken naar haar werk vaak terug komen. Een pure weergave van kleine, intieme details waar we ons allemaal in kunnen herkennen. Soms vanuit een herinnering, soms vanuit een herkenbaarheid in het alledaagse, soms vanuit een verwondering.
