Natasja De Schepper (54)

“Mijn deur staat altijd open, dat zal nooit veranderen”

Deze winter zitten veel mensen letterlijk in de kou, bang voor een te hoge energiefactuur. Maar dat betekent niet dat er geen warmte is. Natasja, Myriam en Mieke over gastvrijheid, doorzetten en zorgen voor elkaar.

Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Sophie Callewaert

Mijn angst

Natasja: “Op de radio, in de krant, op straat: iedereen heeft het over de stijgende prijzen. Je kan er niet aan ontsnappen en ook ik pieker erover. Hoe zal onze oude dag eruitzien? Zullen onze kinderen ooit een huis kunnen kopen? Hoe moet iemand in deze tijden sparen? Mijn man en ik werken allebei. In mijn ogen zijn we een standaard voorbeeld van de middenklasse. Maar de middenklasse flirt steeds vaker met de armoedegrens. Dat boezemt mij schrik in.”

Mijn budget

Natasja: “Mijn man Danny en ik zijn ons zeer bewust van de stijgende kosten. We gaan niet meer op vakantie, de verwarming blijft uit en als onze kinderen douchen, moet het snel gaan. We denken eraan om onze auto te verkopen of in te wisselen voor een kleiner exemplaar. Ook onze hypotheek houdt ons wakker. Volgend jaar gaat Danny op pensioen, maar hij kijkt nu al uit voor een flexi-job, om het verlies aan inkomsten te compenseren. Ik vind het erg dat dat nodig is.”

“Ondanks financiële stress, is mijn geluksscore heel hoog. Zorgen voor anderen is mij meer waard dan een goed gespekte bankrekening”

Mijn thuis

Natasja: “Bij ons thuis is het huisje vol. Danny en ik wonen samen met onze tweeling en ook mijn zoon en zijn dochter wonen bij ons in. Natuurlijk maakt dat het leven soms kostelijker, maar daar zitten we totaal niet mee in. Onze kinderen zijn altijd welkom, zelfs als we daarom zelf een boterham minder zouden moeten eten. Ook voor vrienden, buren of andere familieleden staat de deur altijd open. We gaan geen 30 euro meer in een tearoom besteden, maar in de living babbelen met een potje koffie en een zelfgebakken appelcake, vind ik even gezellig. Gastvrijheid maakt mij gelukkig en heb ik van thuis meegekregen. Ja, soms krijg ik wel eens het deksel op de neus, maar daar zal ik nooit uit leren. En dat wil ik ook niet.”

Mijn parcours

Natasja: “Toen ik parttime werkte, hadden we recht op een studiebeurs. Nu werk ik fulltime en zitten we 100 euro boven de maximumgrens. Het is een wrang gevoel dat je uit de boot valt, net omdat je werkt. Maar ik doe mijn werk heel graag. Als zorgkundige voor ouderen met dementie kan ik veel liefde en knuffels geven. Ik vind het fijn om hen te verwennen. Ondanks de financiële stress, is mijn gelukscore heel hoog. Het sociale en het zorgen voor anderen zijn mij meer waard dan een goed gespekte bankrekening.”