Portret van 3 bijbelse verzen

Nicolas Vandeweerd

 

Wij, mensen. Wij zijn zoekend. En daarover gaan Bijbelverhalen. Ze beschrijven onze zoektocht. Ja, wij hebben allemaal een naam. Maar wie wij echt zijn, dat weet alleen God. En soms vluchten we. Dat is des mensen. Want, voor wie het nog niet weet, in het Oude Testament wordt best wel wat gevlucht. Abraham, Ruth, Jacob, Mozes: ze zochten allemaal andere oorden op, spoelden ergens aan en zetten er hun zoektocht verder.

Eeuwen later zijn we nog steeds op de vlucht. Daarom tekende ik vluchtelingen achter prikkeldraad. Hoe heten zij? Zijn zij anoniem of hebben zij een naam? En wie kent die dan? En als zij aanspoelen op het strand, wie vlucht dan voor wie? De vluchtelingen voor hun land of de zonneklopper voor de vluchtelingen?

Soms ook zijn wij eenzaam. Fundamenteel eenzaam. Waar we ook zoeken, het lijkt alsof we overal verlaten zijn. Een vrouw tuurt naar de horizon. Ze mijmert over haar leven. Daaronder een moeder (of is het een vader?) en haar zoon (of zijn dochter?). Ziek, stervende. Ze lijden. Daarnaast 3 Afrikaanse kinderen, in lompen gehuld. Allemaal hebben ze een reden om zich af te vragen of God hen heeft verlaten.

 Ik, Nicolas. Ik ben één van die mensen. Zoekend. En ik teken om wat ik niet onder woorden krijg op de een of andere wijze te verwerken. Mijn tekeningen verbinden mijn zoektocht met de Bijbel. Want ik merk dat ik, wanneer ik ze op de een of andere wijze een naam geef, verwijs naar onze Bijbelse traditie.

 

Wie is Nicolas Vandeweerd?

Nicolas is bestuurder-sectorverantwoordelijke buitengewoon onderwijs bij Broeders van Liefde. Hij is sinds 2004 werkzaam binnen de organisatie en tekent. Hij is gehuwd. Naast vader van drie kinderen is hij tot zijn eigen verrassing ook al grootvader van twee hummels. Hij heeft een grote tuin waarin ganzen rondscharrelen.