Gudrun Bulcke

“Ik probeer negatieve emoties los te laten”

Redactie: Nikkie Steyaert, Fotografie: Karoly Effenberger

Droomde ervan om mama te worden. “Ik heb veel pogingen gedaan om zwanger te worden. Uiteindelijk werd Marçeau twee jaar geleden geboren, te midden van de eerste golf van corona. Drie weken later ontdekte ik dat mijn partner me bedroog en kort daarna pakte hij zijn koffers. Ik bleef alleen achter met een pasgeboren baby, midden in een lockdown. Die periode is een wazige vlek, ik kan me er weinig van herinneren. Ik leefde op automatische piloot. Ik had eindelijk een kindje, maar van het prille gezinsgeluk heb ik niet kunnen genieten. Gelukkig heb ik ondertussen wel mijn draai gevonden als alleenstaande mama. Ik geniet van mijn tijd met Marçeau. Hij zal altijd op nummer één staan.“

Wil niet langer boos zijn. “In het begin voelde ik veel woede ten opzichte van mijn ex-partner. Het kwetst me nog altijd, maar ik kan het nu beter van mij afzetten. Ik zal waarschijnlijk nooit begrijpen hoe iemand na 11 jaar plots zo hard kan veranderen, maar het is wat het is. Waar ik nu het meeste mee inzit, is onze slechte verstandhouding. Elke keer als mijn ex Marçeau komt ophalen, heb ik stress. Ik hoop dat we in de toekomst opnieuw normaal tegen elkaar kunnen doen. Dat we weer met elkaar kunnen praten.”

Merkt dat ze sterker in haar schoenen staat. “Ik ben als persoon veel veranderd. Ik laat niet meer met me sollen. Ik zal ook veel sneller mijn gedacht zeggen en mijn kinderlijke naïviteit ben ik kwijt. Ik probeer positief in het leven te staan en niet vast te houden aan negatieve emoties. Dat lukt niet altijd, het is een proces. De breuk heeft er wel voor gezorgd dat de band met mijn familie opnieuw een stuk hechter is geworden, daar ben ik dankbaar voor. Mijn mama heeft de afgelopen twee jaar zoveel voor mij betekend. Ik kan haar alles toevertrouwen. Vroeger durfde ik dat niet.”

Wil graag nog eens zwanger zijn. “Ik kom uit een groot nest. Vroeger zat ik vaak uren te babbelen aan tafel met mijn broer en zussen. Ik trok ook heel veel op met mijn tweelingzus. De band met een broer of zus is bijzonder, ik wil dan ook niet dat Marçeau als enig kind opgroeit. Daarnaast heb ik nooit kunnen genieten van mijn zwangerschap en het prille ouderschap. Ik zou het allemaal nog eens willen beleven, maar dan vanop een roze wolk.”

Weet niet hoe sommige alleenstaanden het redden. “Ik heb een grote familie waarop ik kan terugvallen. Marçeau is 2 weekends in de maand bij zijn papa, de rest van de tijd blijft hij bij mij. Ik ben kinderverzorgster, dus momenteel kan hij nog mee met mij naar de kinderopvang, maar binnenkort gaat hij naar school. Het is niet altijd mogelijk om op tijd te stoppen om hem op te halen. Gelukkig kan ik rekenen op mijn familie. Ik vraag me vaak af hoe singles zonder vangnet het klaarspelen. Ook financieel. Met de huidige prijsstijgingen is het soms wel even slikken als de rekeningen toekomen.”

Wil af van haar schuldgevoel. “Wanneer ik Marçeau eens bij mijn mama afzet, ben ik bang voor wat anderen zullen zeggen en denken. Ik wil niet dat ze mij een slechte mama vinden. Maar ik vind ook dat ik me-time verdien. Een ontspannend beautyritueel, joggen langs de vaart met muziek in mijn oren, iets lekkers koken … Die momenten heb ik nodig om op te laden en tot rust te komen, maar ik neem ze nog te weinig. Ik hoop dat ik in de toekomst wat vaker kan genieten van wat tijd voor mezelf.”

Zou graag haar eicel doneren. “Ik heb alles geprobeerd om zwanger te worden, inclusief een operatie en 6 IVF-pogingen. Veel mensen denken dat zwanger worden vanzelfsprekend is, maar ik heb zoveel koppels leren kennen die problemen ervaren. Uiteindelijk werd ik natuurlijk zwanger, een klein mirakel. Mijn laatste bevruchte eicel is momenteel ingevroren in het ziekenhuis. Na 5 jaar moeten we beslissen of we die willen vernietigen of doneren. Ik weet hoe hard je kan verlangen en hoeveel pijn het doet als het niet lukt om zwanger te worden. Als het aan mij ligt, zou ik een ander koppel graag helpen om een gezin te stichten.”

Ligt niet wakker van de oorlog in Oekraïne. “Ik vind het heel erg wat er allemaal gebeurt en ik wens niemand die ellende toe, maar mijn nieuwe levensmotto luidt: probeer de zaken die je niet kan veranderen, los te laten. Als ik te lang nadenk over alles dat onrechtvaardig is in het leven, dan word ik doodongelukkig. Toegegeven, ik word er momenteel ook nog niet rechtstreeks mee geconfronteerd. Wanneer er in het kinderdagverblijf plots kindjes uit Oekraïne zouden komen, zal dat misschien anders liggen.”

Gelooft nog steeds in de liefde. “Ik wil mijn verleden niet voor eeuwig meeslepen. Ja, ik ben gekwetst geweest, maar ik kijk hoopvol naar de toekomst. Ik zal bij de start van een nieuwe relatie waarschijnlijk wat voorzichtiger zijn en alles zal meer tijd kosten om te groeien, maar ik sta zeker open om iemand nieuw te leren kennen en samen een gezin te vormen.”

 Als ik Marçeau eens bij mijn ouders afzet, zit ik in met wat de mensen gaan zeggen. Ik zou graag zonder schuldgevoel genieten van een beetje tijd voor mezelf

Wie is Gudrun Bulcke?

• Gudrun (32) is kinderverzorgster en alleenstaande mama. Ze woont met haar zoontje Marçeau (2 jaar) in Eeklo.
• Ze houdt van lopen, een ontspannend beautyritueel en afspreken met vrienden.
• Gudrun komt uit een groot nest. Ze heeft een tweelingzus, een broer en nog een zus.