Onze flat
Redactie: Mattias Devriendt, fotografie: Károly Effenberger
1ste verdieping – Julie Quintin en Sébastien Remes
Een kleine gemeenschap
“Onder hetzelfde dak met anderen, voelen we ons veiliger”
Veilig
“Vroeger woonden wij in een kleine flat en nu in deze die we volledig hebben verbouwd. De hokjes en kleine ruimtes gooiden we open. De authentieke bogen herinneren ons aan het karakter van het gebouw. We houden van appartementen. Onder hetzelfde dak met anderen, voelen we ons veiliger. Weet je, soms laten we onze voordeur per ongeluk open, maar daar zitten we niet mee. We vertrouwen hier iedereen.”
Verantwoordelijk
“We zijn niet het zotste koppel. Tennis, hockey, lopen, etentjes met vrienden: dat soort dingen typeert ons. En we zijn op onszelf, maar slaan graag een babbeltje en nemen onze verantwoordelijkheid voor deze kleine gemeenschap. Lampen vervangen in de gang of de chauffage herstellen: het zijn kleine dingen waar we geen bedankje voor hoeven. We weten voor wie we het doen.”
Gezellig
“Rust in het huis, rust in het hoofd. Stilte is voor ons een kaarsje op tafel en orde in de kast. Gezelligheid en netheid. Dat we langs een drukke verkeersas wonen? Ja, dat klopt en toch voelt het niet zo. In ons hoofd wonen we niet ‘in ’t stad’, maar er net buiten. Onze vriendenkring woont in de buurt, er zijn parken en groen, kleinhandel dichtbij, we hebben geen auto nodig en we horen de buren niet. Eigenlijk hebben wij hier niet echt een stadsgevoel.”
2de verdieping – Nele Van Neer en Gialt Latte
Thuiskomen
“De grote momenten van het leven worden in een appartement gedeeld”
Verliefd
“We zijn verliefd geworden op de stijl van het appartement. De jaren ’30, de hoge plafonds, de lift, het 8 meter brede terras: dit is een huis met een verhaal. In de kast vonden we zelfs krantenpapier uit de jaren ’40.”
Betrokken
“We lopen elkaars deur niet plat, maar de grote momenten van het leven worden in een appartement wel gedeeld. In die zin zijn we betrokken op elkaar, zonder familiair of zakelijk te worden. Een van de bewoonsters stierf bijvoorbeeld op 99-jarige leeftijd. We hadden al plannen gemaakt voor een klein feestje maar dat is er dus nooit gekomen. Dus zamelden we geld in voor een boeket. We zijn een groep omdat we onder hetzelfde dak leven, maar staan tegelijk helemaal op onszelf. Zo hebben we het graag.”
Rustig
“Wij zijn rustige mensen. En dit is een rustig gebouw. Het ligt wel aan een drukke laan, maar toch krijgen we hier een verstild gevoel. Thuiskomen is de wereld een beetje loslaten. Hier in onze flat is alles van ons. De spullen aan de muur, de boeken, schilderijen. We zijn niet van plan om nog te verhuizen, maar mochten we dat toch doen, dan nemen we elk voorwerp uit ons appartement mee.”
3de verdieping – Laurette Six
Typisch Belgisch
“Een verkeersas typeert het leven een beetje. We zijn allemaal op weg ‘naar iets’”
Ontspannen
“Tot vier jaar geleden woonde ik in een te groot huis met een te grote tuin tot een vriendin mij dit appartement toonde. Het volume, de grootte, de hoge plafonds, de bogen. Hier voel ik mij in Berlijn of in Parijs. En er is het grote terras met zicht op tennispleinen en groen: altijd een beetje vakantie. Altijd een beetje ontspannen. Ik heb niet het gevoel dat ik in de stad woon, maar ook niet op de straat. Ik woon op een ‘verkeersader’. Zo’n as typeert het leven een beetje. We zijn allemaal op weg ‘naar iets’.”
Belgisch
“Misschien hangt in ons gebouw wel een typisch Belgische sfeer. Gereserveerd, maar niet afstandelijk. Behulpzaam en vriendelijk, maar niet familiair. Correct en toch flexibel. Ja, we hebben weinig contact met elkaar, maar ik bedoel dat in de goede zin van het woord. Er is een respectvolle afstand. Maar als er iets is, dan zijn we er voor elkaar.”
Gelukzalig
“Vanuit mijn appartement op het 3de verdiep heb ik perspectief. Er zijn geen overburen en evenmin bovenburen. En er zijn (nog) geen kinderen in het gebouw, al verjongt de boel stilaan. Kijk, die dingen werken rustgevend. Me ’s morgens met een tas koffie en een boek in mijn schommelstoel bij het uitzichtloze raam nestelen: dat is gelukzalig.”
