Te voet naar Compostella
Te voet naar Compostella
Te voet naar Compostella
RAAK ME (NIET) AAN over fysiek contact in een digitale wereld Er zijn mensen die niets liever doen dan knuffelen en zoenen. Er zijn mensen die spontaan achteruitdeinzen als iemand te dicht in hun persoonlijke ruimte komt. En er zijn mensen die een beetje van beide walletjes eten en gul de eigen intieme kring aanraken,…
Pieter Deknudt Hoe mooi zou het zijn als we weer samen konden rouwen Redactie: Mattias Devriendt, fotografie: Lies Willaert Ik ben Pieter en ik zou het geweldig vinden als we het op 1 november over mensen hebben in plaats van over chrysanten. Als ik op Allerheiligen een woordvoerder hoor die uit de doeken doet…
“Je mag het gerust eens oneens zijn met Jezus” ANN VERSCUREN Redactie: Nikkie Steyaert, fotografie: Károly Effenberger HECHT VEEL WAARDE AAN verhalen. “Ik hou van wezenlijkheid, iets waar diepgang in zit. Mensen delen met mij hun herinneringen en laten in hun hart en hoofd kijken. Dat vertrouwen is heel mooi. Ook in Bijbelverhalen vind ik…
Heeft de Kerk een gouden troef in handen? Hoe gastenverblijven in kloosters en abdijen een gat in de toeristische markt kunnen opvullen Oké. Laten we beginnen met een stelling: Hoe leger de kerken, hoe voller de abdijen. Of anders gezegd: hoe minder kerkgangers, hoe meer stiltezoekers. Althans dat kunnen we toch afleiden uit de cijfers…
Ik ga naar zee en ik neem mee… Sommige mensen trekken zich terug in een abdij of een klooster om tot zichzelf te komen, de dingen op een rij te zetten, een keuze te maken of gewoon te rusten. Ik ga naar zee. Dat is mijn stilteverblijf. Een tijdje geleden had ik voor dit nummer…
Het alfabet van verbinding Je bent wat je uit Ongeveer 72.000 jaar geleden begon Homo Sapiens als eerste mens te spreken. En dat was zijn grote geluk. Nu kon hij strategischer in groep jagen, een evolutie die het voortbestaan van de soort verzekerde. Vandaag is het niet anders. Taal is nog altijd ons hulpmiddel…
“Zijn engagement is misschien wel hetgeen waar ik de coureur het meest om benijd” Fietsen. Het jaagt de kramp in je kuit, maar vooral ook de rommel uit je kop. Doorheen de jaren heb ik ontdekt hoe verstillend een jaagpad kan zijn. Na kilometers fietsen, is er geen plaats meer voor honderden gedachten, besognes…
Dit is mijn stilte. Niet de mis waar we vroeger naartoe gingen, maar de natuur. En het schilderen in mijn atelier, waar de uren zomaar voorbij glijden. Dit is mijn natuur. Ik plaats er figuren of een alledaags tafereel in. Groen en blauw zorgen voor rust. Het is mijn antwoord op het feit dat planten…
Elke dag weer rijden wij samen over de stille brug We rijden over de brug. Mijn dochter en ik. We kijken samen naar de vaart en tellen de reigers. Momenteel is de stand 5-1 voor Lea. We praten zonder naar elkaar te kijken en maken ons geen zorgen over gisteren of morgen. Er is…